راه و رسوم ازدواج ایرانیان باستان
-در آن زمان که زن ربایی و حتی خرید زن در میان بسیاری از ملل و اقوام هند و اروپایی معمول و متداول بود، ازدواج ایرانی در سایه نظم و نسقی که آیین زرتشت آورده بود، نتیجه عقد بود.
وجود ایزد بانوانی چون آناهیتا و اشی و نقش آنان در تفکرات ایرانی اهمیت خانواده را بیشتر می نمایاند.
آناهیتا با صفات نیرومندی، زیبایی و خردمندی، به صورت ایزد بانوی عشق و
باروری نیز در می آید، زیرا چشمه حیات از وجود او می جوشد و بدین گونه
«مادر خدا» نیز می شود. و اشی نماد توانگری و بخشش، ایزد بانویی است که
پیشرفت و آسایش به خانه ها می برد و خرد و خواسته می بخشد.
به نظر ایرانیان، ازدواج نتیجه تراضی زن و مرد بود و این ازدواج در آن واحد
معنی مذهبی و اجتماعی داشت. زندگی زناشویی و خانواده از لحاظ اجتماعی نیز
از اهمیت والایی برخوردار بود تا بدان جا که در زمان ساسانیان، شاهنشاهان،
به عنوان نمایندگان راستین اهورامزدا در روی زمین از ازدواج مردم حمایت می
کردند.
دولت هر سال برای عده زیادی از دوشیزگان نیازمند جهاز فراهم می آورد و دختران بی صاحب و بی جهاز را به خرج خود شوهر می داد و در انجام دادن این گونه نیکوکاری ها خسرو انوشیروان سرآمد دیگر پادشاهان ساسانی بود.